Liefste hubbie, liefste chouke

We zijn nu één jaar getrouwd. Wat heeft de tijd voorbij gevlogen. In dat jaar verlieten we ons appartement, werkte je keihard in ons nieuwe huis, verhuisden we, werden ‘we’ (knipoog) zwanger en de belangrijkste gebeurtenis: we werden mama en papa van een prachtige dochter. Dat is heel wat in een jaar en toch zou ik het niet anders gewild hebben.

We zijn inmiddels negen jaar – en een beetje – samen. We doorzwommen al heel wat watertjes samen: puberstreken, verder studeren, onze intrek nemen in ons eerste appartement, een huis bouwen, een miskraam samen verwerken. Dat is heel wat in negen jaar en toch zou ik het met niemand anders willen delen dan met jou.

We kennen elkaar al meer dan 24 jaar, van daar in de kleuterklas waar we braaf naast elkaar op het bankje zaten. 24 jaar, da’s heel wat en toch ben ik daar nog elke dag dankbaar voor.

Wat ik maar wil zeggen, lieve schat, ik ben zo blij met jou aan mijn zijde. Samen staan we sterk, kunnen we alles aan. Je bent een fantastische papa voor ons popje, een onmisbare man voor mij. Een jaar geleden zei ik ‘ja’, ‘ja’ tegen ons, tegen goede en kwade dagen, tegen ziekte en gezondheid, tegen een leven lang samen, ‘ja’ tegen voor altijd. En voor altijd, zal zelfs niet lang genoeg zijn.

Ik zie je graag, een leven lang.

Foto door onze huwelijksfotograaf: Underneath the appletree